ورق آلومينيوم

ورق آلومينيوم (يا ورق آلومينيوم در آمريكاي شمالي ؛ كه غالباً به طور غيررسمي ورق قلع ناميده مي شود) آلومينيومي است كه در برگهاي نازك فلزي با ضخامت كمتر از 0.2 ميلي متر (7.9 ميل) تهيه مي شود. اندازه گيري هاي نازك تر تا 6 ميكرومتر (0.24 ميل) نيز معمولاً استفاده مي شود. در ايالات متحده ، ورق ها معمولاً در هزارم اينچ يا ميليمتر اندازه گيري مي شوند. ورق استاندارد خانگي معمولاً 0.016 ميلي متر (0.63 ميل) ضخامت دارد و ورق خانگي سنگين معمولاً 0.024 ميلي متر (0.94 ميل) است. ورق قابل انعطاف است و مي تواند به راحتي خم شود يا در اطراف اجسام پيچيده شود. ورق هاي نازك شكننده هستند و گاهي اوقات با مواد ديگر مانند پلاستيك يا كاغذ روكش مي شوند تا محكم تر و مفيدتر شوند.

توليد سالانه ورق آلومينيوم تقريباً 800000 تن (880.000 تن) در اروپا و 600.000 تن (660.000 تن) در ايالات متحده در سال 2003 بود. تقريباً 75٪ ورق آلومينيومي براي بسته بندي مواد غذايي ، لوازم آرايشي و شيميايي و 25٪ براي كاربردهاي صنعتي (به عنوان مثال ، عايق حرارتي ، كابل هاي برق و لوازم الكترونيكي) استفاده مي شود. به راحتي قابل بازيافت است.

ورق آلومينيومي در اواسط قرن بيستم جايگزين ورق قلع شد. در انگلستان و ايالات متحده غالباً "ورق قلع" ناميده مي شود ، همانطور كه قوطي هاي فولادي اغلب هنوز "قوطي هاي قلع" ناميده مي شوند). فيلمهاي متاليزه گاهي با ورق آلومينيومي اشتباه گرفته مي شوند ، اما در واقع فيلمهاي پليمري هستند كه با يك لايه نازك آلومينيوم پوشانده شده اند. در استراليا ، ورق آلومينيومي به طور گسترده اي آلفويل ناميده مي شود.

تاريخ
قبل از ورق آلومينيوم
ورق ساخته شده از يك برگ نازك قلع قبل از آلومينيوم آن در دسترس تجاري بود. ورق قلع از اواخر قرن نوزدهم تا اوايل قرن بيستم به صورت تجاري به بازار عرضه شد. اصطلاح "ورق قلع" در زبان انگليسي به عنوان واژه اي براي ورق آلومينيوم جديدتر باقي مانده است. ورق قلع نسبت به ورق آلومينيومي شكل پذيري كمتري دارد و تمايل دارد طعم قلع كمي به غذاي پيچيده شده در آن بدهد. ورق قلع توسط آلومينيوم و ساير مواد براي بسته بندي مواد غذايي جايگزين شده است.

اولين ضبط هاي صوتي روي استوانه هاي گرامافون روي ورق قلع ساخته شد.

اولين ورق آلومينيومي
قلع براي اولين بار در سال 1910 با آلومينيوم جايگزين شد ، هنگامي كه اولين كارخانه نورد ورق آلومينيوم ، "Dr. Lauber، Neher & Cie" در اميشوفن سوئيس افتتاح شد. اين كارخانه متعلق به J.G. Neher & Sons ، توليد كنندگان آلومينيوم ، در سال 1886 در شافهاوزن ، سوئيس ، در پاي آبشار راين ، شروع به كار كردند و انرژي اين آبشارها را براي پردازش آلومينيوم به دست آوردند. پسران نيهر ، همراه با دكتر لاوبر ، روند نورد بي پايان و استفاده از ورق آلومينيوم به عنوان يك مانع محافظ را در دسامبر 1907 كشف كردند.

در سال 1911 ، Tobler مستقر در برن شروع به پيچيدن شكلات خود در ورق آلومينيومي كرد ، از جمله شكلات مثلثي شكل منحصر به فرد ، Toblerone. تا سال 1912 ، ورق آلومينيومي توسط Maggi (امروزه مارك Nestlé) براي بسته بندي سوپ ها و مكعب ها استفاده مي شد.

اولين استفاده از ورق در ايالات متحده در سال 1913 براي بسته بندي نجات دهنده ها ، ميله هاي آب نبات و آدامس بود. فرآيندها با گذشت زمان تكامل يافت و شامل استفاده از چاپ ، رنگ ، لاك ، ورقه ورقه و نقش برجسته آلومينيوم شد.

ساخت

يك رولورق آلومينيومي ، با ميكرومتر نشان دهنده ضخامت 13 ميكرومتر (0.5 ميلي متر)
همچنين ببينيد: نورد (فلزكاري)
فويل آلومينيومي با نورد ورق هاي ريخته گري شده از آلومينيوم بيلت مذاب توليد مي شود ، سپس مجدداً بر روي كارخانه هاي نورد ورق و فويل به ضخامت مورد نظر ، يا با ريخته گري مداوم و نورد سرد توليد مي شود. براي حفظ ضخامت ثابت در توليد فويل آلومينيومي ، تابش بتا از طريق فويل به حسگري در طرف ديگر منتقل مي شود. اگر شدت بيش از حد زياد شود ، غلطك ها تنظيم مي شوند و ضخامت را افزايش مي دهند. اگر شدت ها خيلي كم شود و فويل خيلي ضخيم شود ، غلطك ها فشار بيشتري وارد مي كنند و باعث نازك شدن فويل مي شود.

روش ريخته گري پيوسته بسيار كم مصرف بوده و به فرآيند ترجيحي تبديل شده است. براي ضخامت هاي زير 0.025 ميلي متر (1 ميليون) ، معمولاً دو لايه براي عبور نهايي كنار هم قرار مي گيرند و سپس جدا مي شوند كه فويل را با يك طرف روشن و يك طرف مات توليد مي كند. دو طرف در تماس با يكديگر مات هستند و طرف بيروني روشن مي شود. اين كار براي كاهش پارگي ، افزايش ميزان توليد ، كنترل ضخامت و رفع نياز به غلتك با قطر كوچكتر انجام مي شود.

در حين مراحل نورد به كمي روغنكاري نياز است. در غير اين صورت ، سطح فويل مي تواند با الگوي انگلي مشخص شود. اين روان كننده ها قبل از عبور از رول هاي آسياب روي سطح فويل پاشيده مي شوند. معمولاً از روان كننده هاي حاوي نفت سفيد استفاده مي شود ، اگرچه روغن هايي كه براي تماس با غذا تأييد شده اند بايد براي فويل هايي كه براي بسته بندي مواد غذايي در نظر گرفته شده اند استفاده شوند.

آلومينيوم در طول فرآيند نورد سرد سخت مي شود و براي اكثر اهداف آنيل مي شود. رول هاي فويل گرم مي شوند تا به درجه نرمي برسند ، كه ممكن است تا 340 درجه سانتي گراد (644 درجه فارنهايت) به مدت 12 ساعت باشد. در حين گرم شدن ، روغن هاي روان كننده سوزانده مي شوند و سطح خشكي باقي مي ماند. روغن هاي روان كننده ممكن است براي رول هاي سخت سوزانده نشوند ، كه مي تواند پوشش يا چاپ بعدي را دشوارتر كند.

رول هاي فويل آلومينيومي سپس بر روي دستگاه هاي برش اسليتر به رول هاي كوچكتر بريده مي شوند. برش و چرخاندن رول بخش مهمي از فرايند تكميل است.